وقتی به طراحی گرافیک فکر می کنیم، به لوگوها، مشتریان و ضرب الاجل ها و تغییر پول فکر می کنیم. وقتی به فعالیت فکر می کنیم، به راهپیمایی ها، سخنرانی های الهام بخش، تظاهرات عمومی فکر می کنیم. طراحی و کنشگری به نظر می رسد که نمی توانند کمتر با یکدیگر ارتباط داشته باشند. اما در واقع، کنشگری طراحی عاملی تعیین کننده در پیشرفت جنبش های اجتماعی است.
طراحی یک زبان جهانی است، زبانی که بر تصاویر و نمادها متکی است و به این ترتیب، پتانسیل پیام رسانی ویروسی را دارد. هنگامی که به سمت چیزی معنادارتر از تبلیغات تجاری قرار می گیرد، مزایای بسیار زیادی دارد. علاوه بر این، طراحی ابزاری است که هر کسی می تواند از آن استفاده کند، خواه یک فرد فردی باشد، یک کسب و کار یا یک هدف اجتماعی کامل.
از آنجایی که ظرفیت آن برای برقراری ارتباط بسیار قدرتمند است، بزرگترین خطر در مورد فعالیت طراحی، ارسال پیام اشتباه است. برای برقراری ارتباط مؤثر، پیام رسان باید نه تنها در زبان بصری طراحی گرافیک، بلکه زبان اعتراض نیز روان باشد. برای درک چگونگی صحبت کردن به این زبان، می‌خواهیم به تاریخچه فعالیت‌های طراحی و تکامل آن در صفحه‌های دیجیتال امروزی نگاه کنیم.